vrijdag 5 september 2014

meisje van 3



Kleine Mieke kwam aan de oppervlakte. Meer en meer bij de therapie die ik volgde, en ook bij de fysiotherapie waar mijn pijnlijke lichaam zoveel baat bij had.
Ze zeggen weleens dat een probleem nooit alleen komt. Als kind van 3 jaar oud heb ik lang in het ziekenhuis gelegen. Dat ging er vroeger anders aan toe dan nu. Als kind moest ik veel alleen, zonder ouders, ondergaan. Zoals ik toen op eigen benen moest staan in een situatie waar ik niet voor gekozen had, moest ik dat nu, als weduwe, als alleenstaande ouder, opnieuw.


meisje van 3

met de nacht
komt het meisje
angstig houdt ze mijn hand vast

dan weer kijkt ze me vragend aan
haar ogen proberen onder woorden te brengen
wat ze zelf niet zeggen kan

dan weer kijkt ze
stoïcijns voor zich uit
doet alsof er niets aan de hand is
ik zou het bijna geloven
als ik niet haar hele lijfje zou voelen trillen
door haar hand
die de mijne vasthoudt

ik slik
ze maakt emoties
in me wakker
die ik zo zorgvuldig
opgeborgen had

ik wil ze niet voelen
wil me groot houden
voor dat meisje
ik moet haar toch beschermen

ik kijk haar aan
tranen staan in mijn ogen
ze glimlacht
en knijpt, heel kort, bemoedigend
in mijn hand

zij is ik
ik ben haar

wie ben ik?




 
Kleine Mieke mag veilig bij me staan
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten