Met het voorgaande werk als essentie heb ik in de Dorpsschuur een expositie georganiseerd.
Samen met mijn dochter Hanan Noij, die prachtig schildert. Het was het weekend net voordat Ronald 1 jaar overleden zou zijn.
Dat was een bijzondere ervaring, voor mij, voor mijn dochter én voor de bezoekers. Emotioneel, vol verwondering en een gevoel van samen delen.
Bij mijn werken had ik een aantal gedichten opgehangen, die in deze blog en in De Cirkel is Rond te lezen zijn. Daarnaast was in een andere ruimte een tekst te lezen, waarin ik de laatste dagen van Ronalds leven beschreven had. Confronterend, maar goed om nog eens te herbeleven binnen deze context. Ook lag er een tekst waarin ik mijn bespiegeling gaf over een jaar zonder Ronald in al zijn facetten: als partner, als vrouw, als moeder en vader tegelijk. Ik wilde dit graag delen met anderen. Dat bleek een goede keuze.
Na twee intensieve dagen was de expositie voorbij. Vrijwel meteen beloofden mijn dochter en ik elkaar: "Volgend jaar weer!" Want in de wirwar van hoe ons leven er toen uitzag, was het fijn in de verte een doel in zicht te houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten